- zəqqum
- is. <ər.>1. Acı meyvəsi olan bir cins ağac; ağı ağacı. <Xortdan:> Odabaşıdan xahiş etdim ki, zəqqum ağacını mənə göstərsin. Ə. H.. // Bu ağacın meyvəsi.2. məc. Çox acı şey haqqında. Heyif oldu yarın şirin söhbəti; Zəhərə, zəqquma, ağıya döndü. Molla Cümə. Görürəm Muğanın, Milin havası; İndi acı deyil bir zəqqum kimi. R. R..◊ Zəqqum! zəqqum yeyəsən! – qarğış, söyüş mənasında. <Vəzir:> Zəhirmar, zəqqum, sən mənə elə xörək yediribsən ki, bir ay da yeməsəm acmanam. M. F. A.. Zəqqum kimi – zəhər kimi (çox acı). Həyat bir zəqqum kimi; Görünürdü o xana. S. V.. <Xanpəri> heç nə deyə bilmədi, cavab verəcəyi sözlər zəqqum kimi boğazına yığılıb xirtdəyinə tıxandı. Ə. Vəl.. Sifətindən (üzündən) zəqqum yağmaq – çox acıqlı, hirsli, qaşqabaqlı adam haqqında. Gözünü kövşənə zilləyib həyatını torpağa bağlamış kəndlilərin sifətindən elə bil zəqqum yağır, zəhər ələnirdi. Ə. Vəl..
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.